Është prej festivaleve më të vjetra në vend. Madje edhe në rajon rrallë gjendet një organizim i tillë për teatrin, i cili i ka mbijetuar kohës. Vit pas viti ka bërë bashkë në një vend publik e artdashës.

I gjithë ky rrugëtim për 52 vjet vështirë se do të mund të imagjinohej në fillim, atëherë kur gjithçka nisi në vitin 1970. Nuk i ka dhënë nam veç Ferizajt si qytet. Mirëpo, është shtrirë shumë më gjerë se kaq dhe u ka bërë nikoqirllëk shfaqjeve nga vende të ndryshme jo vetëm vendore.

Këtë e ka bërë pikërisht në teatrin i cili bie në sy me ngjyrën e tij që qëndron mes rozës e një nuance deri tek e hirta në zemrën e qytetit. Pas kalimit të shkallëve në hyrje, në korridor syri zë mozaik fotografish bardhezi të aktorëve, shfaqjeve e gjithë historisë që kaluan në Teatrin, i cili praj pas luftës mban emrin e aktores Adriana Abdullahu, e vrarë nga forcat serbe në marsin e vitit 1999.

Vit pas viti në skenën e këtij institucioni për më shumë se një javë ndihet një lloj gjallërie. Është adresë shfaqjesh e debatesh për teatrin. E për çdo natë të organizimit, skenografitë ndërrohen dhe gjithçka bëhet gati për një temë tjetër. Kësaj radhe skenografia e shfaqjes së parë, e cila sonte (e shtunë) do ta bëjë prerjen e këtij edicioni, ka zënë vendin e vet. Në tri anët e skenës, të ngjitura njëra mbi tjetrën, qëndrojnë dyer shumëngjyrëshe të cilat krijojnë një energji vibrante. Janë paralajmërim për shfaqjen “Memorandumi”, nën regjinë e Agon Myftarit, me tekst të Vaclav Havelit. Si shfaqje e punuar nga vetë teatri “Adriana”, ajo do të shndërrohet në mikpritësen e shfaqjeve të tjera në kuadër të Festivalit të Teatrove në Ferizaj.